درحدود اواخر تابستان سال 1324 خورشیدی که طایفه قراقولاغ وبادکی در حوالی فخرآباد ،پل نو،آبگرم و دم افشان ساکن بودند(برخی چادر نشین و برخی ساکن روستا) وروستاهای کنونی درحال شکل گیری بود خبر آوردند که چنگیز سالار (پسرعموی ناصر خان قشقایی) از سمت غرب وارد منطقه رامجرد شده و اسبها وتفنگهای خوب را به زور جمع آوری می کند. چنگیز سالار ، خان زاده ای بود که به لحاظ نفوذ وقدرتی که داشت اقدام به جمع آوری اسب و سلاحهای خوب منطقه کرده بود. بزرگ منطقه درآن روزها یداله بیگ (پدرحاج امرالله کشاورز)بود که هم کد خدای روستای فخرآباد و هم بزرگتر منطقه بود . با شنیدن این خبر،ایشان دستور دادند که سواراران وتفنگداران منطقه گرد هم آیند و در پی آن 367 سوار مسلح صبح روز بعد از مناطق پل نو،آبگرم،دم افشان، بورکی، چمنی،کوه سبز، قاسم آباد،حسین آباد، فالونک و . . . در محل پل نو پایین گرد هم آمدند و به فرماندهی یدالله بیگ  به سمت رود  کر و محل "چم حلقه" حرکت کردند ودر آنجا گرد هم آمدند. پس از مذاکرات که تا ظهر به طول کشید به نتیجه رسیدند که در محدوده روستای فالونک راه را بر چنگیز وقشون او ببندند. در همین اثنا هواپیمایی در حال چرخ زدن بالای سر آنها بود و با توجه به اینکه هنوز تب وتاب جنگ جهانی دوم فروکش نکرده بود وترس حملات هوایی وجود داشت به پیشنهاد محمدبیگ(پدر محمد حسین آقایی) پارچه سفیدی بر لوله تفنگی بسته شد و به بالا گرفته شد.پس از رفع خطر حمله هوایی به دستور یداله بیگ قشون به سمت پل نو حرکت کردند. و با توجه به اینکه ظهر شده بود و سواران گرسنه ، قشون گروه گروه میهمان اهالی پل نو شدند.حدود 60سوار میهمان طاهر میرزا ، 50 سوار میهمان حاج علی محمد قربانی و مابقی هم میهمان سایرین از جمله کاکاجان اسدی،بیگ میرزا کشاورز ، نگهدار محمودی، علی مراد مرادی و . . . شدند . پس از صرف ناهار واستراحت و انجام فرائض به سمت فالونک به راه افتادند و نزدیک روستای فالونک رسیدند.اسبها را روبروی فالونک کنار کوه بسته و به بالای تپه ها رفته و راه را بر چنگیز و قشون او بستند .بعد مدتی با دوربین شکاری دیدند که عده ای سوار به سمت آنها در حال حرکت است ."حیدر بلوچ" به عنوان پیک به سمت آنها حرکت کرد و پس از نزدیک شدن و صحبت متوجه می شود که ایشان "مشهدی دینی" کدخدای دولت آبادهستند که قصد دارند به قشون خودی ملحق شوند. قشون تا غروب در کمینگاه ماندند ولی خبری از چنگیز نشد.کاشف به عمل آمد که چنگیز وقشون او پس از اینکه متوجه شده اند راه بر آنها بسته است ، در چشمه ایوب توقف کوتاهی داشته ، ناهار خورده واز طریق پل از رودخانه کر(پل مجاور کوه استخر) عبور و به سمت روستای میان قلعه رفته وآنجا تصادفا با نیروهای دولتی مواجه ومتواری شده اند. پس از اینکه خطر حمله چنگیز برطرف شد یدالله بیگ به" لاچین ستوده" دستورداد که قشون را بشمارد ."لاچین بیگ" از یک طرف قشون شروع به شمارش کرد تا به فرمانده قشون (یدالله بیگ) و ملازمان (حاج علی محمد قربانی، طاهر میرزا،یوسف علی میرزایی(برادر زاده طاهر میرزا و راوی)، و محمد بیگ (پدر محمد حسین آقایی)) رسید و عدد 367 را به عنوان تعداد سواران اعلام کرد.یدالله بیگ هم  پس از اندکی تامل و شور با بزرگان رو به سواران کرد و گفت با وجود این اتحاد وهمبستگی هیچ کس نمی تواند کوچکترین آسیبی به حوزه آنها وارد کند واعلام کرد با توجه به اینکه خطر بر طرف شده همگان می توانند به منازل خود بازگردند ولی آمادگی خود را حفظ کنند.

راوی نقل می کند .بعد از اینکه به منزل رسیدیم حدود 60 سوار دیگر هم از روستاهای بالادست آمده بودند که با توجه به پایان یافتن قائله در منزل طاهرمیرزا شام خورده وبه منازل خود بازگشتند

نام تعدادی از سواران مسلح آن روز به خاطر راوی مانده عبارتند از: یدالله بیگ کشاورز-حاج علی محمد قربانی-رضاخان اسدی-بهرام بیگ آقایی-محمدبیگ آقایی-عبدالله بیگ ستوده-حسن بیگ ستوده-حسین بیگ ستوده-حاج لاچین بیگ ستوده -مشهدی عبدل عباسی-حاج ایمانعلی علی پور-حاج بهبود ستوده-سرمست صاقی-نوروز صادقی-صدرالله کشاورز(برادر حاج امرالله)-شیرمحمد قلی پور- امان الله عبداللهی و . . . و عذز خواهی از سایر سواران غیور و خانواده هایشان که نامشان در خاطر نیست

و به این ترتیب خطر بر طرف شد و قائله خاتمه یافت.

یادشان گرامی . . .

منبع:www.damoshan.persianblog.ir